Najwyżej położone schronisko w Tatrach Polskich i zarazem w Polsce, na wysokości 1670 metrów nad poziomem morza.
Posiada 67 miejsc noclegowych w pokojach 2, 4, 6, 7, 8, 10 - osobowych. W schronisku znajduje się duża sala jadalna. Można zjeść dania oferowane przez kuchnię jak i własny prowiant. Miejsce to służy również wieczornym spotkaniom.
Kuchnia oferuje całodzienne wyżywienie, bufet z napojami zimnymi, piwem, słodyczami. Czynna od 8 do 21 z przerwą od 10 do 11.
W schronisku znajduje się kuchnia turystyczna do dyspozycji osób mających własny prowiant, wypożyczalnia sprzętu turystyki zimowej oraz nart ski tourowych, wypożyczalnia książek, gier i filmów, bezpłatna przechowalnia bagażu.
Ceny noclegów od 35 do 90 zł.
Telefon do schroniska w Dolinie Pięciu Stawów Polskich. +48 781 055 555
Historia
Dolina Pięciu Stawów Polskich w przeszłości stanowiła tereny pasterskie. Hale Dolin Roztoki i Pięciu Stawów należały od 1637 roku do rodziny Nowobilskich. Sołtys wsi Białki Wojciech Nowobilski dostał te tereny w nadaniach królewskich od Władysława IV. Pozostałością po dawnej gospodarce pasterskiej jest do dziś istniejący kamienny szałas, służący w przeszłości za schron dla wędrowców i pierwszych taterników. Rolę tę przestał pełnić w 1876 roku, kiedy z inicjatywy Towarzystwa Tatrzańskiego (TT) powstało nad Małym Stawem pierwsze schronisko.
Był to niewielki, jednoizbowy budynek z bloków granitowych. Nadano mu imię Ludwika Zejsznera, wybitnego polskiego geologa. "Przy ognisku z kosodrzewiny turyści zawinięci w pledy i okryci cuchami górale - przewodnicy, leżą kręgiem na posłaniu z kosówki, ogrzewając nogi przy ognisku" - wspomina Stanisław Witkiewicz. Schronisko było licznie odwiedzane w lecie, natomiast w zimie pozostawione bez opieki, niszczało. Prawie co roku przeprowadzano niezbędne remonty, co pociągało za sobą ogromne koszty. W związku z tym, TT w 1896 roku postanowiło przystąpić do budowy nowego, wygodniejszego schroniska.
Bardzo szybko rozpoczęto prace budowlane. Już w 1898 nowe schronisko było ukończone. Miało ono drewniane ściany, piec, a do spania prycze - znacznie lepiej chroniło więc przed zimnem, było wygodniejsze i szybko zyskało uznanie turystów. W związku z rosnącą popularnością parokrotnie rozbudowywano i modernizowano budynek. W sezonie letnim schroniskiem zajmowali się: Jędrzej Nowobilski, Wojciech Budz, Jan Nowobilski, współwłaściciel pięciostawiańskich hal, Maria Budzowa. Zimą, począwszy od roku 1907 gospodarowała w Pięciu Stawach nowo powstała Sekcja Narciarska TT. W czasie I wojny światowej schronisko było kilkakrotnie dewastowane, później jednak przy pomocy Kompanii Wysokogórskiej Wojska Polskiego, przywrócone do użytku. Dzierżawę po Marii przejęła jej córka Wiktoria Bigosowa. Schronisko służyło turystom do 1924 roku, kiedy to zreformowany oddział zakopiański PTT postanowił przeznaczyć fundusze na kolejne, nowe i większe schronisko.
